Chrystus w Ewangelii przedstawia siebie jako Dobrego Pasterza. Szczególnie mocno

wyraża to w powyższym wersecie. Według Niego dobry pasterz powinien poświęcić

wszystko dla owiec, nawet życie.

ŚWIĘTY JÓZEF: MARZENIE POWOŁANIA

Drodzy Bracia i Siostry!

8 grudnia ubiegłego roku, z okazji 150. rocznicy ogłoszenia św. Józefa patronem Kościoła powszechnego, rozpoczął się specjalny Rok jemu poświęcony (por. Dekret Penitencjarii Apostolskiej z 8 grudnia 2020 r.). Ze swej strony napisałem List apostolski Patris corde, aby „wzbudzić większą miłość dla tego wielkiego Świętego”. Jest on bowiem postacią niezwykłą, a jednocześnie „tak bliską ludzkiej kondycji każdego z nas”. Święty Józef nie zadziwiał, nie był obdarzony szczególnymi charyzmatami, nie wydawał się wyjątkowy w oczach tych, którzy go spotykali. Nie był sławny i nie zwracał na siebie uwagi: Ewangelie nie odnotowują ani jednego jego słowa. A jednak, poprzez swoje zwyczajne życie, uczynił coś niezwykłego w oczach Boga.

Zaproszony, aby zaproponować logo, które będzie charakterystyczne dla specjalnego roku poświęconemu św. Józefowi, ogłoszonemu przez papieża Franciszka (8 grudnia 2020-2021), rozpoczęliśmy wspólnie pracę w grupie gdzie był Oblat św. Józefa, studentka, wolontariuszka oratorium i grafik. W Liście Apostolskim Patris corde można przeczytać, że “Józef potrafił kochać w sposób niezwykle wolny.

>>> Życzenia na Boże Narodzenie od Rodziny Józeficko Marelliańskiej<<<

>>> LIST APOSTOLSKI OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA <<<

>>> DO RODZINY JÓZEFICKO MARELISAŃSKIEJ <<<

PENITENCJARIA APOSTOLSKA

DEKRET

O ODUŚCIE ZUPEŁNYM NA CZAS ROKU JUBILEUSZOWEGO ŚW. JÓZEFA 08.12.2020 – 08.12.2021

Prot. n. 866/20/I

Udziela się daru specjalnych Odpustów z okazji Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa, zarządzonego przez Papieża Franciszka dla godnego uczczenia 150. rocznicy dnia, w którym Święty Józef został ogłoszony Patronem Kościoła Katolickiego.

Anioł uwalnia dusze w czyśćcu pędzla Ludovico Caracciego (ok. 1610).

Pomaganie zmarłym nie polega na automatycznym wypełnianiu pewnych praktyk. Chodzi o duchowy dar. Najbardziej pomagamy duszom, kiedy sami zbliżamy się do Boga – mówi s. Anna Czajkowska ze Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych.

Nie miejsce na smutek, kiedy rodzi się życie; pierzchnął lęk przed zagładą śmierci, nastaje radość z obietnicy niekończącego się życia. - św. Leon Wielki

 Przyszedł czas, aby pochylić się nad wielkim darem i tajemnicą, jaką jest modlitwa różańcowa. Październik daje nam okazje, aby na nowo i jeszcze głębiej odnowić nasze rozumienie tej wspaniałej modlitwy, która prowadzi nas do kontemplacji kluczowych wydarzeń dotyczących naszego zbawienia. Każda z czterech części przenosi nas w świat spotkania z Bogiem. W tajemnicach radosnych rozważany pierwsze chwile życia Syna Bożego na ziemi. Tajemnice światła ukazują nam Jezusa, jak tego, który działa, objawia swoją chwałę. Tajemnice bolesne pozwalają nam zgłębić niezwykle bolesne wydarzenia, z których jednak wypływa nadzieja. Tajemnice Chwalebne są ukoronowaniem życia Jezusa na ziemi, są największą radością a zarazem tajemnicą chrześcijaństwa. Kiedy rozważamy te wszystkie wydarzenia, jest z nami Maryja, Matka Jezusa, która pomaga nam lepiej zrozumieć, która kieruje nas w stronę Syna Bożego, lecz zarazem możemy ujrzeć także piękno i świętość Niepokalanej Maryi. Jej świętość jest tak wielka, że nie da się jej ukryć, Ona cała sobą wskazuje na Jezusa. Bez Matki Bożej tajemnica Boga-Człowieka wydaje się nam niezrozumiała. Przylgnijmy sercem do różańca świętego, będącego streszczeniem Ewangelii. 

Matka Boża jest dla nas wzorem, jak całkowicie oddać swoje życie Bogu. Swoim przykładem wskazuje nam drogę zaufania. Ona jest napełniona wiarą, która przewyższa wiarę największych świętych. Pełna nadziei, gdyż wie, że Bóg zwycięży. Jej miłość jest niczym palące słońce. Mimo tej pełni cnót doświadcza cierpienia wewnętrznego. Cierpienie tym większe, im większa doskonałość i miłość. Kto bardziej kocha, tego bardziej rani grzech, cierpienie drugiego i wszelka niesprawiedliwość.