Św. Józef Marello jest świętym beatyfikowanym i kanonizowanym przez Papieża Jana Pawła II. Był biskupem i Założycielem Zgromadzenia Oblatów Św. Józefa z Asti, w północnych Włoszech.
Św. Józefa Marello żył w drugiej połowie XIX wieku. By lepiej zrozumieć osobowość i dokonania człowieka należy zwrócić uwagę na epokę, w której wzrastał, żył i działał.
W wieku XIX Europa uzyskuje bardzo wysoki stopień swego rozwoju. U jego podstaw znajduje się niespotykany dotąd rozwój przemysłu i techniki, idący w parze z gwałtownymi przemianami społeczno - politycznymi i demograficznymi (ciekawostką jest, że ludność Europy zwiększa się ze 187 milionów w roku 1800 do 401 milionów w roku 1900. Znamienne jest także to, że olbrzymia część tego przyrostu dokonuje się w wielkich miastach, które stają się centrami europejskiego przemysłu).
Sytuacja polityczna Europy, w tym okresie, jest bardzo niespokojna. Liberalizm stał się hasłem bardzo popularnym w środowiskach najbardziej postępowych a z drugiej strony najbardziej znienawidzony w środowiskach konserwatywnych. Liberalizm ten jest dzieckiem Oświecenia. Stanowił reakcję przeciw dawnemu porządkowi społeczno – politycznemu, istniejącemu przed Rewolucją Francuską. Przełom XVIII i XIX wieku charakteryzuje się polityczną dominacją Francji i Napoleona, mającego ochotę na podbój Europy. Kościołowi Chrystusowemu z jednej strony zagrażał będzie Gallikanizm, z drugiej Józefinizm i tzw. Kulturkampf. We Włoszech, które interesują nas najbardziej, sytuacja także jest bardzo napięta. Włochy przeżywają okres, który przez historyków jest określany jako risorgimento –odrodzenie. Coraz częściej dochodzi do ruchów rewolucyjnych, zmierzających do zjednoczenia państewek włoskich w jedno wielkie państwo Włoskie. Kongres Wiedeński z 1815 roku nie daje Włochom jedności narodowej. W dalszym ciągu obce dynastie panują w ich księstwach: na północy Habsburgowie, na południu Burboni. Wszelkiego rodzaju próby rewolucji zaraz dławione są przez Austrię ( 1820 r.; 1831r.). W 1848 roku król Sardynii Karol Albert obwołuje się Królem Włoch tzw. rewolucyjnych, ale zwyciężony przez feldmarszałka Kadetzkiego szybko ustępuje na rzecz swego syna Wiktora Emanuela II. – Sytuacja ta jest o tyle ważna, że w pewien sposób będzie rzutowała na rozwój młodego Józefa Marello. W 1859 roku Piemont, gdzie urodził się Marello, i Sardynia pod berłem Wiktora Emanuela II i jego ministra Cavura zwyciężają Austrię. W 1861 roku Wiktor Emanuel przyjmuje tytuł króla zjednoczonych Włoch. Rzym jeszcze przez krótki okres jest wspomagany przez Francuzów, później drogą plebiscytu przyłączony jest do Królestwa Włoch. Pozycja geograficzna Piemontu, w którym urodził się Marello, powoduje, że w nim krzyżują się wszystkie te ruchy, które można nazwać polityczno – społeczno – gospodarcze. Rodzą się i ścierają ze sobą różne prądy, partie i ruchy: zwolennicy Mazziniego, Garibaldiego i Cavura, umiarkowani demokraci, liberałowie, masoni, klerykałowie i socjaliści. Piemont jest w pewnym sensie takim ogniskiem zapalnym.
Założycielem Zgromadzenia Oblatów Świętego Józefa jest święty Józef Marello. Urodził się w Turynie we Włoszech 26 grudnia 1844 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 września 1868 r. Jako sekretarz biskupa Asti uczestniczył w Soborze Watykańskim I. Z tego okresu datuje się szczególny kult księdza Marello do świętego Stanisława Kostki, przy grobie którego modlił się wielokrotnie. Wpatrzony w postać św. Józefa - swojego patrona zapragnął Go czcić i kochać jak Ojca, naśladując jego cnoty i rozszerzając Jego kult.
Mawiał "Kochaj pracę skromną, ukrytą, o którą nikt się nie troszczy, za którą nikt nie podziękuje, która błyszczy w tajemnicy przed spojrzeniem Boga Samego ". Dostrzegając potrzebę niesienia pomocy kapłanom diecezjalnym w pracy duszpasterskiej, założył Zgromadzenie Oblatów Świętego Józefa 14 marca 1878 r. w Asti, koło Turynu. Swoim oblatom mówił: " Bądźcie kartuzami w domu, a apostołami na zewnątrz ". Doceniając walory duchowe i organizacyjne ks. Marello, papież Leon XIII mianował go w 1889r. ordynariuszem diecezji Acqui. Na tym posterunku zmarł 30 maja 1895 r. Jego ciało spoczywa w sanktuarium św. Józefa w Asti.