Święty Józef był chyba najbardziej zwyczajnym świętym. Nie zakładał klasztorów, nie był uczonym jak święty Tomasz z Akwinu. Nie był spowiednikiem, jak święty Jan Vianney, który spowiadał po dziesięć godzin dziennie i jadł dwa kartofle na dobę. Nie był męczennikiem, jak święty Bartłomiej, którego odarto ze skóry, za to, że kochał Jezusa.” (Ksiądz Jan Twardowski. Kilka myśli o świętym Józefie)

Każdy człowiek przeżywa różnego rodzaju problemy i wątpliwości z którymi nie potrafi sobie poradzić: w domu, w szkole, w pracy, w środowisku w którym żyje, w towarzystwie w którym przebywa; niezależnie od wieku i życiowych zadań. Dochodzi czasem do sytuacji, że bezradnie opadają ręce, brakuje sił i rodzi się pytanie: co dalej ?, jak dalej żyć ?.

By dać odpowiedź, chcę wskazać na postać świętego Józefa, który na swojej drodze życiowej musiał radzić sobie z wieloma problemami, z sytuacjami, które go po prostu przerastały.
Niewiele wiadomości o świętym Józefie znajdujemy w Ewangeliach (św. Mt, św. Łk). Rodowody i krótka notatka w Ewangelii św. Łukasza wskazują na pochodzenie Józefa z rodu króla Dawida, z miasta Betlejem.

Dnia 1 maja 1955 r. tłumy pielgrzymów z Włoch i całego świata wypełniły Plac Świętego Piotra w Rzymie. Największą grupę stanowili członkowie katolickich związków robotniczych, robotnicy katoliccy i ich rodziny. Okazja była szczególna bowiem Papież Pius XII na prośbę katolickiego świata robotniczego, w czasie audiencji, miał ogłosić świętego Józefa Patronem Pracujących, ustanawiając święto świętego Józefa Robotnika.

Ojciec święty przemówił do zgromadzonych na Placu Świętego Piotra tymi słowami:

Chrystus w Ewangelii przedstawia siebie jako Dobrego Pasterza. Szczególnie mocno

wyraża to w powyższym wersecie. Według Niego dobry pasterz powinien poświęcić

wszystko dla owiec, nawet życie.

ŚWIĘTY JÓZEF: MARZENIE POWOŁANIA

Drodzy Bracia i Siostry!

8 grudnia ubiegłego roku, z okazji 150. rocznicy ogłoszenia św. Józefa patronem Kościoła powszechnego, rozpoczął się specjalny Rok jemu poświęcony (por. Dekret Penitencjarii Apostolskiej z 8 grudnia 2020 r.). Ze swej strony napisałem List apostolski Patris corde, aby „wzbudzić większą miłość dla tego wielkiego Świętego”. Jest on bowiem postacią niezwykłą, a jednocześnie „tak bliską ludzkiej kondycji każdego z nas”. Święty Józef nie zadziwiał, nie był obdarzony szczególnymi charyzmatami, nie wydawał się wyjątkowy w oczach tych, którzy go spotykali. Nie był sławny i nie zwracał na siebie uwagi: Ewangelie nie odnotowują ani jednego jego słowa. A jednak, poprzez swoje zwyczajne życie, uczynił coś niezwykłego w oczach Boga.

Zaproszony, aby zaproponować logo, które będzie charakterystyczne dla specjalnego roku poświęconemu św. Józefowi, ogłoszonemu przez papieża Franciszka (8 grudnia 2020-2021), rozpoczęliśmy wspólnie pracę w grupie gdzie był Oblat św. Józefa, studentka, wolontariuszka oratorium i grafik. W Liście Apostolskim Patris corde można przeczytać, że “Józef potrafił kochać w sposób niezwykle wolny.

>>> Życzenia na Boże Narodzenie od Rodziny Józeficko Marelliańskiej<<<

>>> LIST APOSTOLSKI OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA <<<

>>> DO RODZINY JÓZEFICKO MARELISAŃSKIEJ <<<

PENITENCJARIA APOSTOLSKA

DEKRET

O ODUŚCIE ZUPEŁNYM NA CZAS ROKU JUBILEUSZOWEGO ŚW. JÓZEFA 08.12.2020 – 08.12.2021

Prot. n. 866/20/I

Udziela się daru specjalnych Odpustów z okazji Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa, zarządzonego przez Papieża Franciszka dla godnego uczczenia 150. rocznicy dnia, w którym Święty Józef został ogłoszony Patronem Kościoła Katolickiego.

Anioł uwalnia dusze w czyśćcu pędzla Ludovico Caracciego (ok. 1610).

Pomaganie zmarłym nie polega na automatycznym wypełnianiu pewnych praktyk. Chodzi o duchowy dar. Najbardziej pomagamy duszom, kiedy sami zbliżamy się do Boga – mówi s. Anna Czajkowska ze Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych.

Nie miejsce na smutek, kiedy rodzi się życie; pierzchnął lęk przed zagładą śmierci, nastaje radość z obietnicy niekończącego się życia. - św. Leon Wielki

 Przyszedł czas, aby pochylić się nad wielkim darem i tajemnicą, jaką jest modlitwa różańcowa. Październik daje nam okazje, aby na nowo i jeszcze głębiej odnowić nasze rozumienie tej wspaniałej modlitwy, która prowadzi nas do kontemplacji kluczowych wydarzeń dotyczących naszego zbawienia. Każda z czterech części przenosi nas w świat spotkania z Bogiem. W tajemnicach radosnych rozważany pierwsze chwile życia Syna Bożego na ziemi. Tajemnice światła ukazują nam Jezusa, jak tego, który działa, objawia swoją chwałę. Tajemnice bolesne pozwalają nam zgłębić niezwykle bolesne wydarzenia, z których jednak wypływa nadzieja. Tajemnice Chwalebne są ukoronowaniem życia Jezusa na ziemi, są największą radością a zarazem tajemnicą chrześcijaństwa. Kiedy rozważamy te wszystkie wydarzenia, jest z nami Maryja, Matka Jezusa, która pomaga nam lepiej zrozumieć, która kieruje nas w stronę Syna Bożego, lecz zarazem możemy ujrzeć także piękno i świętość Niepokalanej Maryi. Jej świętość jest tak wielka, że nie da się jej ukryć, Ona cała sobą wskazuje na Jezusa. Bez Matki Bożej tajemnica Boga-Człowieka wydaje się nam niezrozumiała. Przylgnijmy sercem do różańca świętego, będącego streszczeniem Ewangelii.